Paasviering | De mens, een lichtpunt in de natuur?
Hoe was het voor jou?
Wauw! Dat was het voor dit jaar… de Paasviering 2020, als online opstanding, wat een verhaal… Het was even schipperen en schaven, toch hebben wij drieën er zelf een goed gevoel over, en hebben er veel van geleerd!
Maar hoe was het eigenlijk voor jou? We zouden het erg leuk vinden om iets van je terug te horen! Anders zitten wij ook maar zo achter de schermen te gissen naar hoe het voor je was ;-]. We hebben drie vragen geformuleerd. Als je daar de tijd voor wilt nemen zou dat ons zeer verheugen! En misschien jezelf ook wel.
Hoe dan ook, of je ons nu iets schrijft of niet, het was hartstikke leuk dat je erbij was. Graag tot fysieke ziens op een van de volgende vieringen van de jeugdsectie!
- Ben je (in jezelf) een lichtpuntje tegengekomen tijdens deze viering?
- En ben je toevallig ook weerstand(en) tegengekomen?
- Heb je misschien zelf nog een opmerking die je graag wilt uiten, naar de ons, of een van de bijdragers, of gewoon in het algemeen?
Het is Pasen. Het feest waarin we vieren dat het licht in onszelf te vinden is. Op Goede Vrijdag, 10 april, zouden we dit gezamenlijk op Kraaybekerhof gaan onderzoeken en opzoek gaan naar hoe we dit Paaslicht in harmonie kunnen brengen met het leven in de natuur. Een fysiek feest op Kraaybekerhof gaat helaas niet meer lukken, maar we kunnen ons natuurlijk nog wel gezamenlijk verbinden met deze zoektocht.
We hebben de sprekers en en aantal werkgroepsleiders bereid gevonden om een deel van hun inhoud toch met ons te delen. De precieze vorm kan varieren van een prikkelende tekst, een stukje literatuur, een filmpje, een oefening. Deze inhoud willen we graag in de dagen voor Pasen met degene, die zich opgeven, via twee of drie emails met hen delen.
Daarnaast is het plan om op Eerste Paasdag met ieder die dat wil, op hetzelfde moment, en vanuit verschillende locaties, een ochtend paasmeditatie te doen in de natuur.
Ivon, Frederik, Leo
Thema van de Viering
Toen in Jeruzalem 2000 jaar geleden een groot mysterie plaatsvond, merkten de Kelten op hetzelfde moment dat er iets groots plaatsvond in de natuur. Het was alsof er voor die tijd iets in de natuur miste, dat na die tijd wel voorzichtig aanwezig werd.
De mens heeft de kracht om ‘ik’ tegen zichzelf te zeggen. Hierdoor kunnen we onszelf ervaren als zelfstandig wezen, maar zijn we ook in staat onszelf af te scheiden van de omgeving en dus ook van de natuur. Het zorgt er daardoor ook voor dat we zonder moreel bezwaar de natuur intensief kunnen uitbuiten.
Met hulp van de Christuskracht, kunnen we ons eigen ik-wezen weer met onze omgeving en de natuur verbinden. Deze ik-kracht maakt dat we iets toevoegen aan de natuur, dat daarvoor er niet was en waardoor er een licht gaat stralen in de natuur.
Tijdens de paasviering gaan we, met behulp van oefeningen, kunst en samenzijn op zoek naar hoe we op een zuivere wijze ons kunnen verbinden met de natuur. Met als doel dat we onszelf niet langer afgescheiden, maar echt als onderdeel van de natuur leren ervaren.